Krótki rys historyczny akity:

Pierwotnie, wielkość japońskich psów wahała się od małej do średniej i nie istniała żadna duża japońska rasa. Od 1603 roku, w okolicy Akity, używano do walk psów akita matagi (były to średniej wielkości psy, polujące na niedźwiedzie). Od roku 1868 akita matagi krzyżowano z psami tosa i mastifami. W efekcie, gabaryty psów tej rasy zwiększyły się, lecz utracone zostały charakterystyczne cechy typu szpica. W 1908 roku zakazano walk psów; niemniej jednak zachowano tę rasę i poprawiono jej typ, czyniąc ją jedyną dużą japońską rasą. W efekcie, w roku 1931, dziewięciu największych i najwybitniejszych przedstawicieli rasy uznano za „pomniki przyrody”. Podczas drugiej wojny światowej (1939-1945) futer psów używano powszechnie do wyrobu mundurów wojskowych. Policja wydała rozkaz pojmania i konfiskaty wszystkich psów, z wyjątkiem owczarków niemieckich, do celów militarnych. Niektórzy miłośnicy rasy próbowali omijać rozkaz poprzez krzyżowanie akit z owczarkami niemieckimi. Po zakończeniu II Wojny Światowej, drastycznie zmalała liczba akit; wśród ocalałych wyodrębniły się trzy niezależne typy: 1) akity matagi, 2) walczące akity, 3) akity-owczarki. Sprawiło to, iż sytuacja rasy stała się niezwykle skomplikowana. Po wojnie, podczas procesu przywracania czystości rasy, krótkotrwałą popularność zdobył wykazujący cechy mastiffa i owczarka niemieckiego pies z linii Dewa – Kongo-go. Jednakże, rozsądni miłośnicy rasy nie uznali tego typu psa za odpowiadający wymogom japońskiej rasy; poczynili więc próby wyeliminowania wpływu wcześniej użytych do hodowli ras, poprzez krzyżowanie ocalałych psów z akitami matagi, w celu przywrócenia pierwotnej czystości rasy. Uzyskali w ten sposób stabilny, czysty typ dużej rasy psa, w obecnie znanym kształcie. .

Więcej we wzorcu FCI rasy tutaj

oraz akity amerykańskiej:

Początki historii amerykańskich akit przypominają historię akit japońskich. Od 1603 roku, w okolicy Akity, używano do walk psów akita matagi (były to średniej wielkości psy, polujące na niedźwiedzie). Od roku 1868 akita matagi krzyżowano z psami tosa i mastifami. W efekcie, gabaryty psów tej rasy zwiększyły się, lecz utracone zostały charakterystyczne cechy typu szpica. W 1908 roku zakazano walk psów; niemniej jednak zachowano tę rasę i poprawiono jej typ, czyniąc ją jedyną dużą japońską rasą. W efekcie, w roku 1931, dziewięciu największych i najwybitniejszych przedstawicieli rasy uznano za „pomniki przyrody”. Podczas II Wojny Światowej (1939-1945) futer tych psów używano powszechnie do wyrobu mundurów wojskowych. Policja wydała rozkaz pojmania i konfiskaty wszystkich psów, z wyjątkiem owczarków niemieckich, do celów militarnych. Niektórzy miłośnicy rasy próbowali omijać rozkaz poprzez krzyżowanie akit z owczarkami niemieckimi. Po zakończeniu drugiej wojny światowej, drastycznie zmalała liczba akit; wśród ocalałych wyodrębniły się trzy niezależne typy: 1) akity matagi, 2) walczące akity, 3) akity-owczarki. Sprawiło to, iż sytuacja rasy stała się niezwykle skomplikowana. Po wojnie, podczas procesu przywracania czystości rasy, krótkotrwałą, lecz ogromną popularność zdobył pies z linii Dewa – Kongo-go. Wiele akit z linii Dewa, wykazujących cechy mastiffa i owczarka niemieckiego, zostało przywiezionych do Stanów Zjednoczonych przez członków Sił Zbrojnych. Akity z linii Dewa, inteligentne i zdolne do przystosowywania się do różnego otoczenia, zafascynowały hodowców w Stanach Zjednoczonych i w ten sposób linia rozwinęła się poprzez wzrost liczby hodowców i wielki wzrost popularności rasy. Amerykański klub rasy założono w roku 1956, natomiast American Kennel Club (AKC) uznał rasę (rasa uzyskała wpis do księgi hodowlanej i oficjalny status wystawowy) w październiku 1972 r. Jednakowoż, w tym czasie AKC i JKC (Japan Kennel Club) nie uznawały wzajemnie swych rodowodów, dlatego też nie istniała możliwość wprowadzenia do programu hodowlanego nowych linii z Japonii. W związku z tym, akity w Stanach Zjednoczonych zaczęły wyraźnie różnić się od akit hodowanych w kraju pochodzenia rasy. W Stanach Zjednoczonych ukształtował się swoisty typ akity, o niezmienionych od 1955 r. cechach charakterystycznych. Natomiast akity w Japonii kojarzono z akitami matagi, w celu przywrócenia pierwotnej czystości rasy.

Więcej we wzorcu FCI rasy tutaj